Gidenlerin Şiiri
Camların üstünde gece ve kar.
Bembeyaz karanlıkta parlıyan raylar,
Uzaklaşılıp kavuşulmamayı hatırlatıyor.
İstasyonun üçüncü mevki bekleme salonunda
Siyah başörtülü, çıplak ayaklı bir çocuk yatıyor.
Ben dolaşıyorum…
Gece ve kar pencerelerde.
Bir şarkı söylüyorlar içeride.
Bu, giden kardeşimin en sevdiği şarkıydı.
En sevdiği şarkı…
En sevdiği…
En…
Kardeşler, bakmayın gözlerime,
Ağlamak geliyor içimden…
Bembeyaz karanlıkta parlıyan raylar,
Uzaklaşılıp kavuşulmamayı hatırlatıyor.
İstasyonun üçüncü mevki bekleme salonunda
Siyah başörtülü, çıplak ayaklı bir çocuk yatıyor..
Gece ve kar pencerelerde,
Bir şarkı söylüyorlar içeride!..
Nazım Hikmet Ran
Figen Karaaslan
Kendim için modern bir Seyyah Kadın gezgin diyebilirim. Yaşamın, bir yol ve yolculuk olduğuna inanıyorum. Seyahat etmeyi, insanı içsel yolculuklara taşıdığını düşündüğüm için seviyorum. Bu sebeple de, fırsat buldukça, bir seyyah gibi geziyorum ve yolculuk yapıyorum. Yaşamın, paylaştıkça zenginleştiğine ve anlamlandığına inandığım için de; gördüklerimi ve yaşadıklarımı Seyyahça’da yazarak, paylaşıyorum. Yaşam yolunda yolculuk ederken; 2014 yılında, Yaşamı Kullanma Kılavuzu isimli bir kitap yazdım ve yayınlattım. Mersin Üniversitesi Seyahat İşletmeciliği ve Yakın Doğu Üniversitesi Halkla İlişkiler ve Reklamcılık mezunuyum. 10 yıldan fazla reklam-metin yazarlığı, editörlük ve içerik editörlüğü yaptığım profesyonel meslek hayatıma; editörlük, kurumsal iletişim ve dijital pazarlama ile devam ediyorum.
Bunları da beğenebilirsiniz
Kültürlerin Buluşma Noktası İstanbul
Kent
